Çocuk yetiştirmek her ana-baba için olağanüstü bir deneyimdir. Her birey bu deneyimi, kendi geçmişinden getirdiği izler ve geleceğe yönelik beklentilerine göre yaşar. Birçoğumuz geçmişimize baktığımızda "eksik" olduğumuzu hissederiz. Bize verilmiş olan "sevgi, ilgi, şekvat, eğitim" ana-babamızla kurduğumuz "ilişki" ve benzeri şeylerin eksikliğini zaman zaman, bazen de her zaman, yetişkin yaşamımızda duyar ama hiçbir yeyi değiştirmeyiz.